Πολύ σωστά. Αργά και σταθερά θα πείθεται ο πολίτης να "αγοράζει" δημοκρατία από το "μαγαζί" μας που θα το νιώθει και δικό του αφού θα έχει "μετοχές". Τις "μετοχές" αυτές θα τις ρίχνει στο μεγάλο "χρηματιστήριο" το κράτος για να αυξηθούν τα μερίδια των υγιών κατόχων και να υπερτερούν στις μεγάλες πολιτικές αποφάσεις του οργανισμού εκλογές λειτουργία κράτους δημοσίου αγορές οικονομία συμμετοχή στη δημοκρατία δικαιοσύνη κλπ. Ο ρόλος του ηγέτη ο καλός συντονισμός και άνοιγμα νέων δρόμων και αναζήτηση νέων "αγοραστών γνήσιας λαϊκής δημοκρατίας" από την τράπεζα των αδιάφορων των πληγέντων με συνεχή απαγοήτευση από την τράπεζα της νεολαίας κυρίως που αναζητεί την ποιότητα της πολιτικής και όχι την ποσότητα. Το μέσον προσέγγισης των τμημάτων αυτών είναι παλιά και νέα εργαλεία στην αρένα της αγοράς της επιχειρηματικότητας της πληροφορίας της ενημέρωσης. Φίλτρα η ευκρίνεια η καθαρότης η τεκμηρίωση η αμεσότητα η επεξεργασία η κοστολόγηση η σύνδεση του έργου και ο συντονισμός στο τοπίο με το κοινοβουλευτισμό. Οι κάθε εκλογές δημοσκοπήσεις δημοψηφίσματα μικρά ή μεγάλα κομματικά ή κοινωνικά καθρέπτης ποιοτικών τάσεων προθέσεων κλπ. Προσοχή γένεση νέων σύγχρονων επιχειρημάτων μαθητεία εκπαίδευση σεμινάρια ψηφιακή εκπαίδευση μέτρηση αποδόσεων κομματικού οργανισμού πρώτα και μετά κοινωνικού. Προσοχή νέου τύπου αιτήματα διεκδικήσεις απασχολούν τους πολίτες οι οποίοι είναι διάχυτοι παντού ως προς την εργασία κατοικία μετακίνηση σπουδή διασκέδαση χαλάρωση ευαισθησία ενσυναίσθηση ενημέρωση πληροφόρηση. Όλα αλλάζουν. Οι προτάσεις μας όλες κρεμασμένες στο ιστό του "μαγαζιού" μας ορατές δια γυμνού οφθαλμού και με δοκιμή ακόμα (όπως τα ρούχα σε ένα μαγαζί) δηλαδή να είναι τοποθετημένες στη βιτρίνα μας. Βιτρίνα ο ιστότοπος και κάθε ψηφιακή φόρμα εμφάνισης των θέσεων μας. Εδώ απαιτείται ενιαία γλώσσα γραφής όχι λάθη όχι "λαϊκούρες" όχι προχειρότητες όχι αλόγιστη χρήση του διαδικτύου. Αυτό που γίνεται με τις κλειστές ομάδες το θεωρώ σωστό. Επανέρχομαι στην δράση μας στην "αγορά" της πολιτικής. Εμείς εισαγάγουμε θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τα κλασικά εργαλεία του marketing προς όφελος των πολιτών μετατρέποντας τα από "εμπορικά" σε πολιτικά. Πολιτικό marketing. Με κατεύθυνση τον υγιή ανταγωνισμό τους κανόνες τη διαφάνεια την πάνω στο τραπέζι συζήτηση. Ένα στροβιλισμό προτάσεων λύσεων προς κάθε κατεύθυνση. Η ευαισθησία μας στο περιβάλλον να διαπερνά τη πολιτική μας. Σε όλα τα θέματα στο κλείσιμο το παράθυρο ανοιχτό στην προστασία του περιβάλλοντος γιατί χωρίς αυτό δεν πάμε πουθενά. Θέματα δικαιοσύνης έχω δει απόψεις σε αναρτήσεις και άρθρα πολύ καλά δεν είμαι ο ειδικός. Εξωτερικής πολιτικής επίσης. Θα μπορούσα στα συνδικαλιστικά και τις διεθνείς τους σχέσεις να τοποθετηθώ πιστεύω θα μου δοθεί άλλη ευκαιρία.
Ας ξεκινήσουμε τώρα με την "αγορά μετοχών" δημοκρατίας για να χτίσουμε το σπίτι 🏠 μας την Ελλάδα ρε γαμώτο και όχι να την αφήσουμε στις ορέξεις των μεγάλο καρχαριών της αγοράς.
Κρατώ τις σκέψεις μου και τις θέτω στον ιστότοπο μου.
ΑΦΟΡΜΗ ΑΡΘΡΟ ΓΩΡΓΟΥ ΦΛΩΡΑ.
«ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ» ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ
Τα Πολιτικά κόμματα αποτελούν την καρδιά του Κοινοβουλευτικού μας συστήματος. Η λειτουργία τους επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα της Δημοκρατίας μας. Αν τα κόμματα δυσλειτουργούν, δυσλειτουργεί και η Δημοκρατία μας, αυτό δηλαδή που ζούμε επί δεκαετίες. Κόμματα χωρίς δημοκρατικές εσωτερικές διαδικασίες, χωρίς οικονομική αυτάρκεια, καταχρεωμένα στις τράπεζες. Κόμματα που στηρίζουν την λειτουργία τους σε κρυφούς χορηγούς, δηλαδή σε εκείνους που θέλουν να εξαγοράσουν την πολιτική των κομμάτων. Εδώ είναι και το κλειδί, το κρίσιμο σημείο που πρέπει να σπάσει ο φαύλος κύκλος της δυσλειτουργίας της Δημοκρατίας. Ο κόσμος θεωρεί ότι η Δημοκρατία είναι δωρεάν, ότι δεν πρέπει να μας κοστίζει σε ατομικό επίπεδο η λειτουργία των πολιτικών κομμάτων. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει η νοοτροπία του συνδρομητή στο πολιτικό κόμμα. Τον ρόλο αυτόν, κατά κύριο λόγο, τον παίζει το Κράτος (με την κρατική επιχορήγηση) και οι αφανείς ιδιώτες χορηγοί (με γνωστούς σκοπούς). Δεν λέω ότι είναι μηδέν η θεωρία της συνδρομής αλλά η νοοτροπία δεν υπάρχει.
Αυτό το κενό το καλύπτουν οι ιδιοτελείς χορηγοί των κομμάτων. Είτε λέγονται μεγαλοβιομήχανοι που έχουν πολύ «άσπρο» χρήμα. Είτε λέγονται εγκληματίες που έχουν πολύ «μαύρο» χρήμα. Όλοι ζητάνε την εύνοια των πολιτικών στις «δύσκολες» ώρες. Να τους γλυτώσουν από μια δύσκολη στιγμή, να μεσολαβήσουν για να κλείσει τα μάτια ένας δημόσιος λειτουργός, να περάσουν (ή να μην περάσουν) ένα νομοσχέδιο, να τους αναθέσουν ένα έργο κ.λπ. Άρα αυτοί αγοράζουν την Δημοκρατία μας, χρηματοδοτώντας τους πολιτικούς και τα κόμματα.
Το Κίνημα Δημοκρατίας είναι ένα νέο πείραμα. Βασική θέση του Κασσελάκη ήταν ότι ή θα προχωρήσουμε μόνοι μας οικονομικά ή δεν θα προχωρήσουμε καθόλου. Αντιλαμβάνεται (και όταν ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ) ότι την ώρα που θα πεις στον χορηγό το ναι, έχεις τελειώσει. Ένας να σε κρατάει, επειδή χρηματοδότησε το κόμμα, τελείωσες. Γιατί ο ένας μετά θα πουλήσει την «ιδιότητά» του και σε άλλους, θα τους πει «άσε θα το μιλήσω εγώ με τον Πρόεδρο, τον έχω», και θα εξυπηρετεί και τρίτους, εξασφαλίζοντας την συνεργασία του πολιτικού κόμματος. Ήδη λειτουργεί το σύστημα συνδρομών, ελάχιστη συνδρομή 10€ το έτος, μέγιστη οι 20.000€ το έτος. Με απλά μαθηματικά, αν 20.000 μέλη δίνουν από 10€ τον μήνα, τα ετήσια έσοδα του Κινήματος Δημοκρατίας θα είναι 2,400,000€. Πολύ καλά έσοδα για να εξασφαλίσουν σύγχρονη λειτουργία του κόμματος, διαφήμιση και δράσεις. Έτσι τα μέλη «αγοράζουν» την Δημοκρατία και δεν την αφήνουν στους καλοθελητές χορηγούς. Γιατί όταν τα μέλη χρηματοδοτούν το πολιτικό κόμμα έχουν μεγαλύτερες απαιτήσεις. Ανάλογα όπως έχουν και οι «μαύροι» χορηγοί από την πλευρά τους. Η διαφορά είναι ότι άλλη η απαίτηση του μεγαλοβιομήχανου και του εγκληματία χορηγού και άλλη η απαίτηση των χιλιάδων μελών. Συνεπώς στηρίζουμε την Δημοκρατία, την «αγοράζουμε» εμείς με την συνδρομή μας και δεν την χαρίζουμε στους συνηθισμένους γνωστούς αγνώστους χορηγούς της πολιτικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου